Adaptándonos a la escuela

Hace días que no escribo porque el comienzo de curso para todos es complicado, máxime si te toca ser coordinadora de ciclo! Por eso he aprovechado hoy, que aquí en Coruña es festivo, para visitar muchos de vuestros blogs. Como sabeis, siempre recojo aquí lo que me llama especialmente la atención y esto lo ha hecho: un precioso poema del periodo de adapatción en el blog de los pequerrechos (podeis imprimirlo desde slideshare). Os va a encantar:

O pitiño branco
de crista vermella
comeza hoxe a escola
do medio da eira.

Intúe que a escola
é algo importante,
porque no poleiro
só fan preguntarlle:

-E ti?...vas á escola?
-Cando á escola irás?
-Se non vas á escola...
non aprenderás.

Onte pola noite
non pechaba ollo,
estaba nervioso
con todo ese embrollo.

O pitiño branco
non dorme, non soña,
faise mil preguntas
sobre iso da escola:

Haberá unha mestra?,
ou un educador?,
será un sitio frío?,
fará nel calor?

Que fago cando entre?,
terei que sentar?
Se non teño sitio...
poderei marchar?

Alí hai moita xente...
coñecerei a alguén?
Con quen xogo se...
non coñezo a ninguén?

E se quero caca
ou facer pipí...
a quen llo debo eu
comentar ou dicir?

Se vou ao retrete
saberei regresar?
Quen a cremalleira
me axudará a pechar?

E se cando acabe
non me veñen buscar...
que fago? marchar?
ou pórme a chorar?

Estas e outras dúbidas
fanlle presentir
que iso da escola
non é para si.

Cando dorme, soña
coa avoa galiña.
Que emocionada
está a pobriña!:

-Como pasa o tempo!
Onte inda era ovo,
e hoxe o meu neto
é un alumno novo!

Espertou outra vez,
ás tres da mañá
e lembrou as cousas
que lle mercou papá:

Un lapis, uns folios,
unhas cores, un traxe...,
Moitas máis cousas
que se vou de viaxe!
..................................
O galo ergueuse
e chamou ao pitiño,
a pola mandou
bulir un pouquiño:

- Hai que bulir un pouco,
xa pasa da hora
correde ou non chegamos
cediño á escola.

Será que a escola
- pensa o pitiño se
vai desprazando
cada minutiño?

Ai que nervios teño!
Xa estamos chegando
con pitas e pitos
eu voume atopando.

O pai, o galo
está preocupado...:
que fará o pito
cando estea esgotado?

Se a escola é -cavilao
mellor que hai...
por que lle treme todo
á miña bela nai?
...............................
Que é iso que soa?
Que é ese timbre?..
Non entro, non quero,
as miñas ás resístense.

Mamá dáme bicos,
papá dáme máis,
Nin que me fose
alén de Xangai!

Se me dan máis bicos,
voume suxeitar,
forte, moi forte,
non me hei soltar.
...........................
Chegou o momento,
xa teño que entrar,
saúdanme na porta...
isto vaime gustar.

Papá e mamá
quedaron un pouquiño
por se tiña medo
de ficar soíño.
............................
...Aos poucos días
vai seguro á escola,
está pouco tempo,
máis todo controla.
.................................
E é que esta escola,
a escola da eira,
ten un plan de entrada
que é de primeira.


Azucena Arias Correa